Całe życie byłam coachem – zanim jeszcze znałam to słowo.

Zawsze blisko ludzi. W zespole, w terenie, przy kawie. Umiałam słuchać. Zadawać pytania, które trafiały prosto w sedno. Widziałam więcej, czułam głębiej. I choć wtedy nie miałam certyfikatów, miałam coś cenniejszego – doświadczenie prawdziwego towarzyszenia. Pracowałam w wielu organizacjach, z różnymi zespołami. Budowałam, wspierałam, motywowałam. Byłam skuteczna, zaangażowana, „ogarnięta”, zawsze ta, która „da radę”. Ale gdzieś po drodze… przestałam widzieć siebie. Dopasowana. Grzeczna. Wystarczająca dla wszystkich – tylko nie dla siebie. Z czasem to nie tylko bolało. To zaczęło mnie wypalać.  To nie przyszło nagle. To był proces. Moment zmęczenia. Moment buntu. Poprosiłam o wsparcie. Jedna sesja coachingowa, jedna technika – szczególnie prawdziwa – pokazały mi jasno: to nie tędy droga. Pękłam. Nie ja – ale mój stary sposób życia. Od tamtej pory zaczęłam układać wszystko od nowa. Z nowicjuszką u boku. Z sabotażystką schowaną do szuflady – ale już rozpoznaną. Z pytaniami, które dziś zadaję innym. Bo wiem, że prawdziwa zmiana nie zaczyna się od hasła, tylko od ciszy między jednym „już nie” a drugim „jeszcze nie wiem”. Dziś tworzę markę opartą nie na pozycji, lecz na prawdzie. Nie na byciu „coachem idealnym” – tylko sobą. Z doświadczeniem korporacyjnym i życiowym. Z empatią, która nie jest miękka – tylko celna. Tworzę przestrzeń dla kobiet, które są gotowe przestać udawać, że wszystko jest „ok”. Dla tych, które nie potrzebują rewolucji – tylko prawdy, odwagi i decyzji. Towarzyszę im jako coachka, mentorka, kobieta, która zna to od środka. Bo czasem największy przełom to nie zmiana świata, tylko decyzja: